<<Նավզիկե >> բանաստեղծության մեջ Չարենցը նկարագրում է իր պատկերացումների իդեալական կնոջը:
Մերթ աղ’ջկա նման, մերթ մանկական տեսքով, մերթ որպես կին, մերթ իբրև կույս անեղծ, մերթ մի Մանոն Լեսկո: Մերթ սպիտակ, որպես մարմարոնյա արձան, մերթ միկենյան կավե մի վազ, մերթ եբենյա մարմնով եգիպտուհի դարձած, մերթ կոնքերով ողորկ, որպես ձուլած արծաթ, մերթ` որպես էգ մի օձ:
Այդպիսի կնոջը պատկերացնելը շատ հեշտ է, բայց գտնելը դժվար է: Այդպիսի կնոջը պետք է հիշել և երբեք չմոռանալ: Այդպիսի կնոջ համար կարելի անել ամեն-ինչ, որպեսզի նա լինի քոնը: Բացի դրանից Չարենցը շատ քիչ պատմում է նրա բնավորության մասին: Նա համեմատում է այդ կնոջը Մանոն Լեսկոյի և օձի հետ, այսինքն կինը կարող է լինել խորամանակ կամ ագահ: Դրանից հետևում է, որ միայն տեսքին ուշադրություն պետք չէ դարձնել, պետք է նաև ուշադրություն դարձնել մարդու բնավորությանը:
Մերթ աղ’ջկա նման, մերթ մանկական տեսքով, մերթ որպես կին, մերթ իբրև կույս անեղծ, մերթ մի Մանոն Լեսկո: Մերթ սպիտակ, որպես մարմարոնյա արձան, մերթ միկենյան կավե մի վազ, մերթ եբենյա մարմնով եգիպտուհի դարձած, մերթ կոնքերով ողորկ, որպես ձուլած արծաթ, մերթ` որպես էգ մի օձ:
Այդպիսի կնոջը պատկերացնելը շատ հեշտ է, բայց գտնելը դժվար է: Այդպիսի կնոջը պետք է հիշել և երբեք չմոռանալ: Այդպիսի կնոջ համար կարելի անել ամեն-ինչ, որպեսզի նա լինի քոնը: Բացի դրանից Չարենցը շատ քիչ պատմում է նրա բնավորության մասին: Նա համեմատում է այդ կնոջը Մանոն Լեսկոյի և օձի հետ, այսինքն կինը կարող է լինել խորամանակ կամ ագահ: Դրանից հետևում է, որ միայն տեսքին ուշադրություն պետք չէ դարձնել, պետք է նաև ուշադրություն դարձնել մարդու բնավորությանը:
