Պաբլո Ներուդան իր բանաստեղծությունները գրել էր այնպես, որ
մարդու մոտ՝ այդ բանաստեղծությունը կարդալիս, առաջանան էմոցիաներ: Բայց ես մտածում
եմ՝ այդպես գրելուց կարդացողը ավելիշատ ուշադրություն է դարձնում էմոցիաներին քան բանաստեղծության
իմաստին: Ես ինքս կարդալուց քիչ ուշադրություն եմ դարձնում էմոցիաներին և ավելիշատ
ուշադրություն եմ դարձնում բանաստեղծության իմաստին: Այդպիսի բանաստեղծների լավ օրինակ
է Պարույր Սևակը, որը իր բանաստեղծությունների մեջ մեծ ուշադրություն է դարձնում դրա
իմաստին:
Комментариев нет:
Отправить комментарий